head> BekkenOrgaanVerzakking: Vaginale Bekkenbodem Chirurgie
Vaginale Bekkenbodem Chirurgie

donderdag, augustus 25, 2005

Vaginale Bekkenbodem Chirurgie

Optie C:
In dit artikel kunt u informatie lezen over een nieuw concept in verzakkingchirurgie van de gynaecologie. Wel, niet totaal nieuw, want het is eerder een vooruitgang van vorige uitgeoefende verrichtingen.
Een gouden era wordt met vaginale chirurgie ingegaan. Het is een voorecht om deel ervan te kunnen zijn. Zolas de Titanic wordt in vreemde waters in gevaar: ijsbergen zullen er zijn. Het uidaging is om hun te vermijden!

Een aantal chirurgische opties gaan hier beschrijven worden. Het wordt in het begin noodzakelijk om te beseffen dat er geen enkele verrichting is wat als de gouden standaard beschouwden kunnen worden. Deze verrichtingen wat volgden worden thans degelijk getest en zijn daarom niet voor iedereen beschikbaar. Die bedoeling is om aan u op een eerlijke manier deze bekend te stellen: het keus van welke verrichting bij wie thuishoort moet op een individuele basis beslissen worden.

De TVM Procedure:
De voorloper van wat als een nieuw tijdvlak in vaginale bekkenbodem chirurgie inluidt, is de TVM procedure. Hier volg nu een kort beschriving.

De verrichting die ik op het punt sta te beschrijven, kan slechts door een ervaren bekkenbodem-chirurg gedaan worden: het valt binnen het gebied van de super specialisatie van urogynaecology en behoort niet in handen van een algemene gynaecoloog. Op dit ogenblik kan slechts een handjevol bekkenbodem-gynaecologen deze procedure uitvoeren.

De techniek werd ontwikkeld in Frankrijk en de belangrijkste opleidingsscholen zijn daar gevestigd.

De verzakking van de bekkenbodem komt vaker voor bij vrouwen dan men denkt: er zijn cijfers van meer dan 30% van de vrouwen na de menopauze. Het kan echter ook bij jongere vrouwen voorkomen.

Een erfelijke aanleg leidt tot het verzwakken van steunend weefsel van de bekkenorganen die het verzakken van de bekkenorganen tot gevolg hebben. De bevalling kan een rol gespeeld hebben (dit heeft in sommige centra geleid tot het idee dat een keizersnee u tegen deze gevolgen kan beschermen; een idee dat niet door iedereen ondersteund wordt), maar ook het verlies van de "bescherming" door het vrouwelijke hormoon (oestrogenen) in de menopauze.
De partus van deze vrouwen was vaak snel afgelopen en ook de moeder, tantes en de grootmoeders hadden problemen met verzakking van de beddenbodem (genetisch bepaald).

Wat in feite gebeurt, is dat de steun van de blaas, het rectum en de baarmoeder, gegeven door de vaginale wand, wegvalt en dat alles in de vaginale hiaat zakt. In de meeste gevallen duurt dit proces enige tijd en het begin van de symptomen is gewoonlijk geleidelijk. In ernstige gevallen kan de gehele vagina naar buiten zakken!

Wat kan er aan worden gedaan?
De bekkenmuur bestaat uit fundamentele spieren en lagen van bindweefsel (los van het benige bekken - sacrum achter en iliac beenderen aan de zijkanten). De eenheid van deze zachte weefsels houdt de bekkenorganen (intern genitaliën, blaas en rectum) binnen het bekken, of zoals we ook kunnen zeggen, buiten de vagina. Ze maken ongeveer 40% uit van de ondersteuning in de bekken. De rest wordt door de bekkenbodem spieren verschaft.

Als deze steun verzwakt, kan met fysiotherapie de spiertonus verhoogd worden, maar helaas helpt dit slechts gedeeltelijk. Het gebruik van een pessarium heeft slechts een beperkte rol.

Een chirurgische benadering is dus noodzakelijk. De verzwakte weefsels (bindweefselbanden) zijn verslapt en kunnen worden verkort, of extra weefsel (synthetisch of biologisch) kan toegevoegd worden.
Als men het verzwakte weefsel alleen maar strakker maakt zal het mettertijd opnieuw uitrekken! Het antwoord moet dus in het gebruik van extra weefsels van buiten het lichaam liggen.
Tot nu toe wordt een buikbenadering erkend als de gouden norm van chirurgische behandeling: hierbij wordt de bovenkant van de vagina opgetrokken en op de sacraal promontory door middel van een synthetisch netwerk vastgehaakt (sacro-colpopectie). Dit is echter een zware operatie, waarbij langere ziekenhuisopname nodig is, soms met een kort verblijf in IC.

De problemen met sacro-colpopectie hebben geleid tot de ontwikkeling van andere methodes, vooral door een vaginale benadering bij bekkenbodem problemen. Op deze wijze kan een defect in het weefsel worden gehecht (paravaginaal vaginale reparatie) of kunnen synthetische of biologische membranen in de gebrekkige bandlagen worden aangebracht. Soms wordt een combinatie uitgevoerd.

Een nieuwe innovatieve techniek werd dit jaar in Frankrijk geïntroduceerd; dit zou het antwoord kunnen zijn op onze gebeden. Het is een volledig product dat bestaat uit een synthetisch netwerk dat via een sleutelgatinsnijding via de vagina wordt ingebracht. Dit synthetische netwerk wordt door het lichaam opgenomen in de verzwakte bindweefsellaag en zo wordt de ondersteuning versterkt.

Deze procedure wordt een TVM (Tensionfree Vaginaal Mesh) genoemd: vervaardigd als het Prolift systeem door Gynecare. Wanneer het in de voorwand van de vagina wordt geplaatst, wordt het een Anterior TVM genoemd en in de achterwand een Posterior TVM.
  • zien:synthetische mesh en vaginale chirurgie

  • Hoe werkt het?
    De gehele vaginale muur wordt losgemaakt van de onderliggende bindweefsellaag en het netwerk wordt op deze laag bevestigd; bij de achterwand tussen de vagina en het rectum en bij de voorwand tussen de blaasbasis en de vagina.


    Voor de Anterior TVM wordt een kleine 4 cm insnijding gemaakt, 2 cm van de cervix op de voorwand van de vagina. Door dit sleutelgat wordt de blaas losgemaakt door dissectie van de vaginale wand, eerst in het midden naar de urethra (blaasbasis). De dissectie begint zo in de diepte, dan in de richting van de chirurg en dan naar de zijwanden van het bekken. De openingen in de zijwanden van het bekken (Obturator foramica = zie afbeelding) worden vrijgemaakt op de binnenkant: een juiste kennis van de anatomie van het bekken en voldoende ervaring in vaginale chirurgie zijn essentieel.

    Met de gehele blaas los van de omringende bekkenweefsels kan het netwerk worden ingebracht door het "sleutelgat" in de vagina en met een speciale techniek worden vier banden (twee aan elke kant) getrokken door de zijgaten (Obturator foramen) van het bekkenbeen.

    Stelt u zich een reusachtige H voor en draai deze op de zijde. De twee punten gaan door de openingen, twee aan elke kant. De dwarsstaaf van de H is breed en ligt onder de blaasbasis en steunt de blaas. De blaas hangt op deze "hangmat".

    Binnen twee dagen zal de omringende weefselreactie van het lichaam leiden tot indringen van bindweefsels in dit netwerk. Te zijner tijd wordt het netwerk in een nieuw bindweefsellaag opgenomen. Een zwakke plek wordt verstevigd!

    Met een Posterior TVM wordt het rectum losgemaakt van de vaginale achterwand door twee transversale vaginale insnijdingen, één bij de bodem en één 2 cm onder de cervix. De gehele vaginale wand wordt losgemaakt van de omringende bekkenwand en beenderen.
    Een katrolsysteem wordt gebruikt waardoor twee banden van de kanten van de anus omhoog gaan richting sacrum, rond ligamenten vastgehaakt (sacro-spinous ligament) en weer afdalen naar de cervix in een breed netwerk, dat over het voorste deel van het rectum ligt tussen de vagina en het rectum. Dit netwerk is aan de bovenkant vastgemaakt op de baarmoeder en aan de bodem op het vezelige lichaam tussen de opening van de vagina en de anus (perineale lichaam).
    Door aan de banden te trekken gaat het hoogste deel omhoog via de katrol en maakt aldus de achterwand van de vagina recht en de baarmoeder wordt in de juiste positie geplaatst.

  • de etceteras van achterwand herstellen

  • Deze verrichting wordt uitgevoerd door slechts 3 gaten van 4 cm elk in de binnenkant van de vagina!

    Een baarmoederverwijdering is zoms niet noodzakelijk, het kan met regionale of streeks anesthesie worden gedaan (bijv. een ruggenprik), het vergt slechts 80 minuten en de patiënt voelt daarna weinig pijn.
    De gemiddelde opnameduur is 3 dagen. Haar billen zullen een paar dagen blauw zijn, en dat is alles!

    Er wordt thans aan een verbetering in deze techniek gewerkt ( zien VPVR hieronder) en sluit in dat er een onderscheid gemaakt worden volgens de leeftijd van de patiente welke techniek ter sprake komen. In de jongere vrouw is het waarschijnlijk meer verstandig om van de nuwere tweede generatie biologische materiaal (Symphasis of Surgisis) te gebruiken eerder dan syntetische materiaal. Deze biologische materiaal wordt uit de wand van varkens daarm gemaakt.



    operatieve beschrijving

    meer over anterior vaginale wand prolaps en chirurgie

    Kijk na de volgende plaatjes om de chirurgie beter te begrijpen/ Slides of this Prolift system is available on:
    password: "andri"
    (AJN)
    Stelt u gerust vragen of geef uw eigen adviezen of ideeën over dit specifieke vrouwenprobleem. Iedere navraag zal persoonlijk hanteren worden.
    email



    Optie A,B


    VPVR:
    Wat is dit?
    Die afkorting staan vir "Vaginal Paravaginal Repair": of tewel 'n herstel van 'n vaginale defek in die fassia laag deur 'n toegang via die vagina tot die gebied aan die sykante van die vagina in die bekken. Die tegniek word in die VSA al 'n aantal jaar gedoen, en die diseksie wat nodig is ,is ook dieselfde as wat in 'n TVM gedaan word.

    Waarom die nuwe aandag?
    Die belang is dat ons tans met meer direkte disseksie van die vaginale wand meer embriologies-anatomies disekteer, en sodoende die defek wat in die wand is wat tot die uitsakking lei, meer gerig kan herstel. Die disseksie tegnieke soos wat dit deur onder andere dr Richard Reid van Australie en Prof Carl Zimmermann van die VSA vereenvoudig is ,word tans in Europa bekendgestel aan Ginekoloe. Hierdie tegnieke is nou toegankliker gemaak vir die algemene bekkenbodem chirurg en ,met die nodige opleiding van die groep ginekoloe, meer wyd bekikbaar aan pasiente.

    Bykomstig tot die verbeterde disseksie wat uitgevoer word in die bekken, kan daar ook meer direk 'n ekstra beskerming ingevoeg word vir die versterkking van die vaginale wand deur gebruik te maak van tweede generasie biologiese materiaal, veral in die jongvrou onder 60 jaar. Tot nou was dit alleen moontlik om dit met sintetiese materiaal te doen. Hierdie sintetiese materiaal laat egter nie die beweeglikheid aan die vaginale wand toe wat mens graag sal wil kry in die jong vrou.

    In kort dus: ons staan op die oomblik op die skerppunt van tegnologiese verbetering, nie net wat chirurgiese tegnieke aanbetref nie, maar ook in die gebruik van inplant materiaal in die bekken van die vrou.

    Ek sal in die loop van tyd meer aandag en inligting oor die ontwikkelings gee in hierdie forum.
    BEKKENBODEM OPERATIES en U naar boven
    thinkarete - where you go to grow
    ANDRI
    email andrinieuwoudt