Resultaten van chirurgie

Het is verbazend hoe ingewikkeld de bekkenbodemproblematiek bij de vrouw is. Het hele proces van de uitzakking van de bekkenbodem is een verzameling van functionele abnormaliteiten (symptomen) en een anatomische afwijking die met het blote oog te zien is.

Een defecte anatomische positie van de bekkenbodem organen geeft niet altijd symptomen. Ook zal een herpositionering van de ondersteuning van de bekkenbodem gevolgd door de terugplaatsing van de bekkenbodem organen niet altijd tot beterschap leiden als er symptomen waren! Het soms ontstaan van gemaskeerde symptomen na correctie van de bekkenbodem maakt het natuurlijk ook niet eenvoudiger.

Er is dus sprake van een defecte anatomie, er zijn symptomen die hiermee verband kunnen houden plus symptomen die door de defecte anatomie verborgen blijven en pas naar voren komen als de defecte anatomie hersteld wordt.

Door herstel van de defecte anatomie kunnen we alleen maar hopen, dat de symptomen ook zullen verbeteren.

Er is een systeem van standaardisering ingesteld om de defecte anatomie te kwantificeren, de POPQ (Pelvic Organ Prolapse Quantification).

Kijk hier voor een aantal plaatjes:
http://photobucket.com/albums/a372/bekkenbodem/POP%20Chirurgie/
password: "andri"
(AJN)

Op de voorwand worden drie posities aangegeven, namelijk Aa, Ba en C genoemd. Deze beduiden 3cm (Aa), 6cm (Ba) en de positie van de cervix of baarmoederhals in centimeters vanaf de opening van de vagina; bij een positie naar buiten is dit cijfer positief. In het ideale geval ligt Aa op -3, Ba op -6 en C op -8.

Op deze manier worden ook op de achterwand drie punten aangegeven: Ap, Bp en D. In het ideale geval is Ap = -3, Bp = -6 en D -10. Als er sprake is van een verzakking zullen Aa en Ap van positie -2, naar -1, 0 (=vaginaopening) en dan naar +1, +2 en +3 gaan. De punten Ba en Bp gaan van -5, -4, -3 enzovoorts tot +6, een algehele prolaps.

Op de onderstaande foto is te zien hoe een totaal geprolabeerde voorwand er uitziet.

De achterwand ziet er als volgt uit:

Bij een prolaps met dergelijke uitgesproken graden zoals op deze foto’s is te zien, zijn er gewoonlijk niet veel problemen met het stellen van de diagnose en met de behandeling. Ook de interpretatie van resultaten geeft dan niet veel problemen. Echter, bij meer geringe graden van prolaps met symptomen, moet men soms een inschatting maken: herstel van de defecte anatomie leidt niet altijd tot een verbetering van symptomen!

Uiteraard probeert de bekkenbodem chirurg de defecte anatomie terug te dringen naar wat hij als de normale positie beschouwt, maar de patiënt wil verlichting van haar symptomen. Hier kunnen soms conflicten ontstaan. Een goede communicatie tussen chirurg en patiënt is van belang om vooraf duidelijk te bepalen welke resultaten verwacht kunnen worden.

De controle op de resultaten van POP chirurgie stopt niet na de operatie. Postoperatief zijn er goede contacten en de patiënt wordt na 6 weken, na 6 maanden en na een jaar onderzocht.


Samenvattend:
Bij de chirurgische behandeling van prolaps is het belangrijk om het juiste moment te bepalen van een operatieve ingreep. Een goede communicatie en vertrouwen in de chirurg zijn van belang, omdat het moment van opereren en het type operatie niet altijd meteen duidelijk is. Ook is het voorspellen van het resultaat van de ingreep soms moeilijk.

De bedoeling van deze korte notitie is om te illustreren dat de aanpak van POP chirurgie niet afzonderlijk kan worden bekeken. Er moet een deugdelijke kennis zijn van de totale problematiek als tot dit type behandeling wordt overgegaan!