Bekkenbodem en U

Het bekken van de vrouw kan vergeleken worden met het cement in een muur; het geeft steun aan diverse organen. Meestal is deze steun goed, maar soms kan het zonder enige waarschuwing wegvallen. Dit kan geleidelijk gebeuren, maar ook acuut. De vezelige weefsellagen, die aanwezig zijn in de bekkenbodem, kunnen gezien worden als het ‘cement’ van de bekkenbodem en geven de benodigde steun. Dit wordt echter niet aanvaardt door alle specialisten die zich bezighouden met bekkenbodem-gynaecologie.

Met betrekking tot dit verhaal gaan we er gemakshalve vanuit dat de bekkenbodem een gelaagd steunsysteem is, voorzien van vezelige lagen of banden. Deze bandlagen geven steun aan de centrale tunnel, de vagina. De vagina is als het ware de verbinding tussen de buitenwereld en de buik. Het ‘verkeer’ door deze tunnel, is van diverse grootten. Zo heb je het normale geslachtsverkeer als gevolg van de seksuele behoeften aan de ene kant, en een baby aan de andere uiterste kant! Als het vezelige steunsysteem echter ontbreekt, zullen de omringende organen verzakken in de vaginale tunnel. Dit wordt bekkenbodemverzakking genoemd (POP, of Pelvic Organ Prolapse).

Het is niet moeilijk om te begrijpen dat de schade die veroorzaakt is aan deze vezelige lagen of banden, bijvoorbeeld door een bevalling, leidt tot het verlies van ondersteuning en het verzakken van de organen in de vagina. Het verhaal blijft echter niet zo simpel als dit.

zien:geboorte en bekkenbodem; een review artikle(in het Engels)

Bij sommige vrouwen komt deze verzakking voor zonder dat men bevallen is of zonder dat men bevallen is van een uitzonderlijk grote baby. Het kan genetisch zijn.
De samenstelling van weefselintegriteit is bij mensen genetisch bepaald. Als moeder, zussen of tantes een verzakkingprobleem gehad hebben, is de kans groot dat ook andere vrouwelijke familieleden hier problemen mee krijgen. Deze genetische factoren spelen dan ook de grootste rol bij het ontstaan van een verzakking. Bij vrouwen die een soepele bevalling hebben gehad, waarbij vooral het tweede gedeelte van de bevalling snel gegaan is, komt een verzakking op latere leeftijd voor. Vooral rond of de menopauze, wanneer het oestrogeengehalte zakt. De daling in het oestrogeenniveau kan de laatste factor zijn die een verzakking veroorzaakt. Dit kan de verklaring zijn, waarom een verzakking vaker voorkomt bij oudere vrouwen.

Medisch gezien is het nieuws, met betrekking tot dit onderwerp, niet goed. We weten hoe vaak dit gebeurt en we weten ook waarom het gebeurt. Wat ik echter niet kan aanbrengen vanuit ons werkgebied is een manier om de verzakking te corrigeren. We weten zelfs niet precies wat de symptomatische of anatomische aandachtspunten zijn. Een ingreep in de verzwakte delen zal helaas niet altijd leiden tot een verbetering van het probleem. Bij de extreme gevallen is de oorzaak meestal vrij gemakkelijk te vinden. De kleinere afwijkingen zijn echter een groter probleem. Een extra complicerende factor is dat sommige symptomen pas duidelijk worden na een ingreep of nieuwe symptomen doen zich voor (die niet altijd gerelateerd zijn aan de ingreep). Het is dan ook niet verwonderlijk dat er in de medische wereld nog veel vragen bestaan over de symptomen en de voortekenen van een verzakking, en nog belangrijker, de benadering tot het probleem.

als over symptomen van verzakking

Toch is er licht aan het einde van de tunnel. De laatste jaren is de kennis in ons vakgebied enorm toegenomen. Het gehele vakgebied van ‘urogynaecology’ heeft een groeispurt doorgemaakt, zowel in aantallen geïnteresseerde gynaecologen als in nieuwe benaderingen door middel van kenmerkende chirurgische technieken. Het wordt algemeen aanvaard dat een operatieve ingreep in de verzwakte delen nodig is, vooral in gevorderde gevallen.

De meest doeltreffende ingreep is echter nog niet gevonden. Verschillende technieken worden momenteel getest. Zelfs dit is niet gemakkelijk. Dezelfde techniek kan bij de één betere resultaten opleveren dan bij de ander; de pathologie zal dit bepalen. Het mijnenveld van de successen en de mislukkingen van bekkenbodemingrepen zal altijd blijven bestaan. In een ander artikel zal ik meer uitleg geven over de bekkenbodem en bekkenbodemchirurgie.

De bekkenbodem en de problemen hiermee worden vaak geassocieerd met de functie van de blaas. Blaasproblemen zijn voor een patiënt vaak dramatisch en brengen veel zorgen met zich mee. Toch denk ik dat in de toekomst het gebrekkige functioneren van de overige bekkenorganen, zoals problemen aan de vagina en het rectum, meer en meer naar voren zullen komen in de gehele context van een bekkenbodemverzakking. Een nieuwe of betere naam voor ons vakgebied, nu is dit ‘urogynaecology’, zal dan ook naar voren gebracht moeten worden. Het gaat immers over de blaas (uro), de vagina (colpo) en het anusrectum (procto). Een vreemd woord als urocolpoproctologie zou dan bijvoorbeeld een benaming kunnen zijn.

Kijk hier voor een goed video wat bekkenbodem problematiek en de delemma van de bekkenbodem spesialis goed illustreerde.

Door middel van deze website wil ik graag een forum en een venster creëren voor vrouwen. Een venster waarmee ze zichzelf op de hoogte kunnen stellen van het werk van de specialisten en hoe we met dit (bekkenbodem)probleem omgaan.